| pn | wt | sr | cz | pt | so | nd |
| 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | 01 |
| 02 | 03 | 04 | 05 | 06 | 07 | 08 |
| 09 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
| 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
| 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
| 30 | 31 | 01 | 02 | 03 | 04 | 05 |
Ulotne światełka,
falujące płomyki
powracają wspomnieniami,
chwilą,
gdy Parki
przerwały nić.
W zimnych dłoniach
trzymam ich
poszarpane końce.
Delikatne niczym
pajęcza sieć
drżą potrącane
oddechem.
Coraz trudniej
utrzymać
rosnącą
pajęczynę
„Dotykam trawy,
Jest sucha.
Jej soczysta zieleń dodaje otuchy
W chwilach smutku.
Łodyżki kołysze wiatr
By strzepać i zabrać ze sobą ziarenka…
By stworzyć gdzieś następne, nowe życie.
Życie łatwiejsze od ludzkiego.
Mimo że jestem człowiekiem
Staram się utopić w tak bliskiej mi naturze.
Czując, że dotykam niebieskiej głębi
Jaka wisi nade mną.
Chcę wznieść się razem z wiatrem
By poczuć się jego częścią
Być jednym ciałem.
Wirować między puchowymi obłokami
I nie znać czasu.
Wtopić się w to,
Gdzie najważniejsze jest tylko
Przetrwanie.
Nie doznać już więcej bólu
Z powodu człowieka,
Tylko być z niebem w przyjaźni i
Stać się niewidzialnym.
I wreszcie poczuć,
Że ma się w sobie życie.”„
* * * * *
„Jeden promyczek nadziei jest lepszy
Od wielkiego słońca smutku.
Przynosi pokój a po czasie spełnia marzenia, które dają szczęscie.
Jednak czasami nadzieja zawodzi, lecz wtedy ktos inny potrafi
Ukoić serce. „
Chcę cos krzyknąć
Zaprotestować
Wcisnąć wykrzyknik na końcu zdania
Wyblakłych oczu
opuszczonych ze smutkiem
na widok Twojego ,,kocham"
Tyle niepotrzebnych zdań
Marnotrawstwo
Każde na oddzielny kluczyk
Mdły smak
zmieniający nieraz
swa barwę w gorycz
Nie chcesz
NIe umiesz
spojrzeć mi w twarz
Otwierasz usta
w niemym zdziwieniu
Ręce w bezwładnym geście